Komentarze: 0
Mało kto wie, że historia neoklasycznego gmachu Opery Śląskiej, rozpoczęła się od wizyt tzw. „teatrów wędrownych” w Bytomiu. Kiedy miasto zmieniało charakter, coraz częściej stawiając na sferę kultury, w mieście regularnie zaczęły gościć trupy teatralne z artystycznymi występami. Pod koniec XIX wieku powstało zapotrzebowanie na budynek, który zaprojektował Aleksander Bohm z Berlina. Obiekt był jednocześnie Konzerthausem i Teatrem Miejskim usytuowanym w centrum Bytomia. 1 października 1901 roku teatr był gotowy a repertuar w nim grany to sztuki mówione i operetki m.in. „Makbet”, „Sen nocy letniej” czy „Faust”. Ważnym faktem w historii budynku było umiejscowienie w nim Komisariatu Plebiscytowego w 1920 roku z Wojciechem Korfantym. Niedługo później w Bytomiu zaczęto prezentować pierwsze spektakle baletowe np. „Ostatnią maskę” Kurta Munzera. Na mocy postanowień Konwencji Genewskiej coraz częściej miała miejsce wymiana kulturalna między Niemcami a Polską co skutkowało koncertami symfonicznymi, oratoriami oraz poważniejszymi dziełami operowymi jak np. „Wesele Figara”, „Traviata”, „Rigoletto”, „Carmen”. Późniejsze lata okazały się tak dobre dla bytomskiego teatru, że nawet wybuch straszliwej, siejącej spustoszenie kulturalne i nepotyzm II wojny światowej nie zburzył tej passy. Przełom lat 1943/44 był ostatnim sezonem w niemieckiej historii teatru. 29 listopada 1945 odbył się pierwszy bytomski spektakl Opery Śląskiej, pod tytułem „Halka”. Bytom nie miał miana ważnego miejsca a nowy budynek teatru opery i baletu miał stanąć w Katowicach. Oczekiwano, że nowa siedziba będzie Teatrem Wielkim Opery i Baletu w Katowicach. Tak się nie stało. Zaczęła się sukcesywna modernizacja teatralnego obiektu w Bytomiu. Założono radiofonizację. Usprawniono zawieszanie dekoracji. Budynek „filharmonii” został połączony krytym przejściem z budynkiem Opery. Pojawiły się także nowe garaże i magazyny dekoracji. Budynek został zaliczony do zabytków województwa katowickiego w 1977r. W 2000 roku Opera Śląska została poddana próbie z powodu pożaru, w którym spłonęła duża sala baletowa oraz znajdujące się nad nią strop i dach. Obecnie dyrektorem Opery Śląskiej jest Tadeusz Serafin. Aktualnie widownia liczy 530 miejsc. Z sufitu zwisa piękny kryształowy żyrandol z początku XX wieku. Balkony są imponująco zdobione ornamentami. Wnętrza są utrzymane w spójnym stylu i wystroju. Duże lustra, zabytkowe elementy dekoracyjne, purpurowe wykładziny. Wspaniałe wrażenia można odnieść spacerując obok Opery wieczorem, kiedy z jej wnętrz wydobywa się światło, powodując, że przechodzień marzy, by znaleźć się w środku.